wtorek, 17 lipca 2012

Smutek

Pomimo wszystkich rzeczy które dzieją się wokół - a może ze względu na nie , przeszywa mnie smutek . Jest w środku i na powierzchni. Dotyka mnie, ogarnia od środka ciężkim ciepłem. W nocy, w środku dnia. Tak chciałbym przytulić moje dziecko. Nie umiem pójść dalej, zapomnieć, przywyknąć. To moje dziecko.
Autor: o

2 komentarze:

  1. Anonimowy25 lipca 2012 14:57

    Wierzę:(

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy27 października 2012 20:10

    wiem co czujecie i znam dobrze Wasze słowa. Ja też straciłam synka, który miał również złożoną wadę serca (serce jednokomorowe).Synek zmarł po zespoleniu systemowo-płucny sposobem B-T. Z tym co nas spotkało nie da się pogodzić. Tęsknota i żal zostanie do końca życia.
    Pozdrawiam Gosia mama Kajetanka

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)